Pizza's en portemonnees

Twee weken geleden was ik voor mijn werk in Italië. In Napels ging het snel mis: op een vol perron is mijn portemonnee gerold. Contant geld, bankpasjes, OV-chipkaart, identiteitskaart, kortingsbon voor een croissant, u kent het wel. Vervelend, en vooral een hoop gedoe en geregel. Gelukkig kon ik van een collega geld lenen, anders was het allemaal nog lastiger geworden.

Ik had meteen mijn bankpasjes geblokkeerd, en dat was op tijd. Mijn OV-chipkaart probeerde ik ook te blokkeren, omdat ik het saldo automatisch laat opwaarderen. Maar dan zou ik allerlei abonnementen die erop stonden kwijt zijn, die ik later met moeite op een nieuwe pas zou moeten zien te krijgen. Of ik kon direct een nieuwe bestellen, dan zou het allemaal goed gaan. Maar dan moest ik direct online betalen en dat ging niet, want daar had ik mijn bankpasje bij nodig. Tja.

Het automatisch opwaarderen kon ik online stopzetten. Probleem: deze opdracht moest ik bevestigen door met mijn OV-chipkaart naar een kaartautomaat te gaan. Zucht. Ik gaf het maar op: de kans dat de dief helemaal naar Nederland zou reizen om van mijn pas gebruik te maken, leek me klein.

Boos was ik eigenlijk niet. Teleurgesteld over een Napolitaanse dief, ja. Maar in het hotel werd ik goed geholpen: zij verzorgden de aangifte in het Italiaans bij de politie. Maar goed ook, want daar spraken ze geen Nederlands of Engels, en mijn kennis van het Italiaans gaat niet veel verder dan het eten. Al na twee dagen had ik een noodpaspoort via het consulaat, dus dat ging fijn snel. En de reisverzekering vergoedde gelukkig een deel van de kosten.

Het hoort niet, stelen. En ik zal er geen zielig, begrijpend verhaal bij verzinnen alsof de dief de opbrengst waarschijnlijk gebruikt heeft om zijn bloedjes van kinderen te eten te geven. Maar iets zegt me dat hij (zij?) er armer van is geworden dan ik.

Jezus zei: 'Als iemand je op de wang slaat, biedt hem dan ook de andere wang aan.' Als iemand je portemonnee rolt, wijs hem dan op het briefje van vijf dat eruit valt. Heb je vijand lief. Met enige tegenzin neem ik zijn raad toch maar aan. Het schijnt gezond te zijn.

P.S. Hierbij mijn felicitaties aan mede-columnist Kees van der Meer die benoemd is tot lid in de Orde van Oranje Nassau!