Dat ene woord

Ik loop de laatste tijd in mijn hoofd met een melodie: 'Niets is sterker dan dat ene woord.' Misschien neuriet u dat ook wel. Welk woord was het ook al weer? Niets is sterker dan dat ene woord: agenda! WhatsApp! Facebook! Succes!

Is het niet zo? Je bent aan het werk, of aan het praten met een vriend of met je kind, en dan komt er een appje tussendoor en je bent afgeleid. Letterlijk afgeleid: je laat je leiden door je telefoon. Je telefoon of je agenda is geen handig hulpje meer, maar is je baas.

Het leven is een nooit eindigend spel. Bij voetbal win en verlies je wedstrijden, en aan het eind van het seizoen is Feyenoord de winnaar. In het leven heb je succesvolle periodes, en op andere momenten zit het tegen of is het zelfs een groot drama, en aan het eind ga je dood. Ik geloof dat er leven is na de dood, maar dat is nu niet mijn punt. Je wordt aan het eind van je leven niet gehuldigd op de Coolsingel. Je hoeft dus niet de eerste te zijn, de beste, de snelste, de mooiste, de slimste. Je hoeft niet de meeste appjes gestuurd te hebben om tot winnaar gekroond te worden in het leven. Er is geen roze trui voor wie het snelste reageert op berichten, of voor wie de meeste volgers op Facebook of Twitter heeft.

Als je bang bent om iets te missen, dan mis je het belangrijkste. Dan volg je aandachtstrekkers en mis je dat wat kalm en bescheiden wacht tot je tijd hebt.

Dus zoek eens de stilte. Geen stilte voor de Twitterstorm, maar stilte voor de stilte. Als stilte saai is, verveling, moet je meer oefenen, het langzaam opbouwen.

Toen Jezus op aarde rondliep, nam hij na de drukte van de dag tijd om met zijn vader te praten. Hij liet zich niet beïnvloeden door politieke of sociale dagkoersen. Hij was sterk doordat hij bouwde op het fundament van zijn relatie met God de vader en belangrijk vond wat de maker van het leven belangrijk vond.

Ja, niets is sterker dan dat ene Woord: Jezus.